Ομολογώ πως το 2004 όταν υπήρχε η συζήτηση για την πιθανότητα να μπει στη μετοχική ομάδα του Ντέμη είχα γοητευθεί, πιστεύοντας πως η παρουσία του λατρεμένου από όλους τότε Νικολαϊδη και του πιο πετυχημένου προέδρου της σύγχρονης ιστορίας θα ήταν η αρχή μιας αναγέννησης. Από το ροζ συννεφάκι με κατέβασε τότε η θρυλική πλέον δήλωση «την ομάδα θα την έπαιρνε μόνο τρελός ή λαμόγιο» απορρίπτοντας την πιθανότητα να βάλει ένα μέρος ενός ποσού κάτω από 1.500.000€(30% των 5 εκ, που ήταν το ανώτατο τότε όριο της μετοχικής ομάδας) συμβάλλοντας έτσι στην αναγέννηση της ομάδας.
Στη συνέχεια στη μάχη για την ερασιτεχνική ΑΕΚ, το όνομα «Αγιά Σοφιά» μόνο γέλια έφερνε σε όσους την άκουσαν. Μηδέν ενδιαφέρον για τα υπόλοιπα τμήματα (για όσους θυμούνται την ομιλία του). Μόνο ποδοσφαιρικό γήπεδο στη ΝΦ. Μόνο κάτι που θα φέρει πίσω λεφτά.
Επόμενος σταθμός το προηγούμενο καλοκαίρι, με την προφορική πρόταση για την είσοδό του στη μετοχική σύνθεση με 70εκ. €, υποχρεώνοντας τους νυν μετόχους να βάλουν άλλα 70εκ. Μια πρόταση που έγινε μέσω τηλεφώνου σε ένα μικρομέτοχο (Νικολαϊδης) και που όταν του ζητήθηκε γραπτώς για να μεταφερθεί στους μεγαλομετόχους…εξαφανίστηκε! Δεν ξέρω πόσες εταιρίες έχει αγοράσει τηλεφωνικά ο «τίγρης» πάντως η συνήθης διαδικασία είναι πολύ διαφορετική.
Παρόλα αυτά η πρόταση αυτή διέρρευσε στον Τύπο, και δίχασε τον κόσμο (ίσως και τους μετόχους), καταστρέφοντας το κλίμα στις τάξεις της ομάδας. Και ρωτάω εγώ: αν ο Μελισσανίδης ήθελε να μπει στην ομάδα, γιατί να μην κάνει επίσημη πρόταση είτε για συμμετοχή σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, είτε για αγορά της ομάδας?
Προφανώς, το μόνο που θέλει ο κύριος αυτός είναι η ανάληψη του management της ομάδας, όπως έκανε και επί ENIC το 1999 (θυμάστε τον Καρκαμάνη?) για να φέρνει παίχτες και προπονητές της αρεσκείας του, απολαμβάνοντας κάποια οφέλη χωρίς να διακινδυνεύει ούτε ένα ευρώ της τεράστιας περιουσίας του.
Για τον κόσμο της ΑΕΚ που πιστεύει σε οράματα και τα στηρίζει με 20000 και πλέον διαρκείας, η επιστροφή σε εποχές που οι διαιτητές πιέζονταν με τα πιστόλια να σφυρίξουν 50-50 από προέδρους του στυλ «γ… και δέρνω», δεν δίνει καμιά προοπτική και τον αναγκάζει να ξαναμπεί στο παρασκήνιο, αφήνοντας το ρόλο του ενεργού φιλάθλου σε “yes man” τυπάκους και ανθρώπους που ονειρεύονται Μεσσίες και άσπρα άλογα…
Ο φίλος ο Α.
No comments:
Post a Comment