ΑΕΚ-ΞΑΝΘΗ 1-0

Επειδή δε γράψαμε κάτι για τον πρώτο αγώνα, ας ξεκινήσουμε με αυτόν. Στην Ξάνθη η ομάδα ήταν απολύτως τραγική. Όπως και στο 90% των αγώνων της. Κρατήθηκε στο κυνήγι της πρόκρισης χάρη στο πέναλτι που δόθηκε στην αρχή του αγώνα και δε θα το έδινε ούτε ο Μανωλάς! Μια απόφαση πέρα για πέρα άδικη για την ομάδα της Ξάνθης, που ξεκίνησε τον αγώνα αναγκασμένη να κυνηγήσει το σκορ. Ίσως φυσικά αυτό να τη βοήθησε να ανέβει τόσο ψηλά και να πιέσει τόσο, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Επιπλέον στο τέλος του αγώνα, ακυρώνεται ένα οριακό γκολ της Ξάνθης, το οποίο δε φαίνεται καθαρά αν είναι καθαρό ή όχι. Εννοείται λοιπόν πως η ΑΕΚ ευνοήθηκε πάρα πολύ και πως άξιζε να χάσει με ένα μεγαλύτερο σκορ.

Έτσι, σήμερα είχε τα δυνατότητα να παίξει για ένα γκολ και να μην ανοιχτεί εντελώς κυνηγώντας ακατόρθωτα πράγματα. Και πάλι όμως η απόδοση της ΑΕΚ κινήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Με φωτεινές εξαιρέσεις τον Γεωργέα και τον Ενσαλίβα, που με αυτή τη σειρά ήταν οι καλύτεροι της ομάδας, οι υπόλοιποι δεν τράβηξαν. Κι αν για το Ζεράλντο υπάρχει η δικαιολογία της θέσης, για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει και παρουσιάζονται έτσι.

Για άλλη μια φορά είδαμε πως το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας είναι η στατικότητα, η οποία συντελεί στο να κλείνουν οι χώροι και να μπλοκάρει η κυκλοφορία της μπάλας και να αναγκάζεται ο Σάχα (που είναι ο πιο δημιουργικός παίχτης τελικά, αφού σε αυτόν τη γυρνάνε τελικά όλοι) να γεμίζει ψάχνοντας τα φορ. Τι λείπει? Όπως βλέπουν όλοι, το καθαρό μυαλό του Δέλλα που είχε πολύ καλή πάσα, η διαρκής κίνηση του Ζήκου που έδινε στήριγμα σε όποιον μεσοαμυντικό είχε την μπάλα και το «εννιάμιση», ο Λύμπε που άνοιγε χώρους, έπαιρνε κεφαλιές και ήταν σημείο αναφοράς στη δημιουργία παιχνιδιού στο μεσοεπιθετικό κομμάτι.

Για να προκριθεί η ΑΕΚ, χρειάστηκε το «άστρο» του συμπαθούς Ίσμαελ, που και πάλι οφσάιντ θα ήταν αν δεν ξεχνιόταν ο παίκτης της Ξάνθης στο αριστερό άκρο της άμυνας. Σημείο αναφοράς μόνο ο Γεωργέας σήμερα, που έδωσε μάχες και πλαγιοκόπησε αρκετά την Ξάνθη, δημιουργώντας κινδύνους για τον αντίπαλο. Δυνατά πήγε και ο Ενσαλίβα, ενώ ευχάριστα πιστεύω μας εξέπληξε όλους ο Ντιούφ. Έδειξε πόσο λείπει ένας ακραίος, οποιασδήποτε ποιότητας, που να μπορεί να τρέξει την μπάλα και να σεντράρει, δίνοντας άλλη διάσταση στο μονότονο παιχνίδι της ομάδας.

Μιας και η κουβέντα για τον Ντιούφ, ένα σχόλιο για τους μικρούς. Από αυτά που έχουμε δει, κάθε ένας από τους παίκτες αυτούς έχει χαρακτηριστικά που λείπουν από την ομάδα. Άλλος ταχύτητα (Παυλής), άλλος κάθετη πάσα (Ταχτσίδης), άλλος διείσδυση (Ντιούφ). Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούν να ενταχθούν πολλοί μαζί στην ενδεκάδα, ενώ η κακή εικόνα της ομάδας δεν τους βοηθάει να απελευθερωθούν και να δείξουν πλήρως τα προσόντα τους (εξ ου και το άγχος που φαίνεται να έχουν).

Μέχρι το τέλος της χρονιάς όμως φαίνεται πως θα έχουν πολλές ευκαιρίες ακόμα να κερδίσουν πόντους για την επόμενη σεζόν.

Τέλος, ένα σχόλιο για τη διαιτησία. Μάλλον τα σφυρίγματα που παίρνουμε δείχνουν ότι είμαστε ακίνδυνοι για τους τρεις ανταγωνιστές, κυρίως για τους κόκκινους. Γιατί είναι γελοίο να πιστεύεις πως μια ομάδα ευνοείται από το σύστημα όταν δεν έχει σχεδόν διοίκηση κι όταν δείχνει τόσο σκορποχώρι. Βλέποντας ολόκληρα τα ματς της ΑΕΚ, μεγαλύτερη είναι η πεποίθηση πως είναι ανθρώπινα τα λάθη παρά πως υπάρχει σχέδιο στήριξης της-χωρίς ερείσματα στα κέντρα αποφάσεων- ΑΕΚ. Παρόλα αυτά, στο ζευγάρι Ξάνθη-ΑΕΚ, η ομάδα που αδικείται είναι φυσικά η Ξάνθη και κατά πάσα πιθανότητα αν στο πρώτο ματς υπήρχε 50-50 διαιτησία σήμερα θα γκρινιάζαμε για έναν ακόμα αποκλεισμό.

Ο φίλος ο Α.