Η ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι εντυπώσεις παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από την ουσία, αυτό δεν αμφισβητείται. Όμως τι χρωστάμε να ακούμε τον κάθε χριστιανό και μη να αραδιάζει τη μ.. του για θέματα που δε γνωρίζει?
Ξαφνικά, λες και δε φτάνουν τα χάλια μας τα αγωνιστικά, αρχίσαμε να ασχολούμαστε με πωλήσεις, αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, χρέη κλπ κλπ.
Τα ίδια τραβούσα και στη Τρίτη Λυκείου, αντί να διαβάσω να περάσω κανένα μάθημα περίμενα να πάει η ώρα 13.45 να βγει ο Σαμπράκος να ακούσω για το άρθρο 44(εξ ου και η επιλογή της σχολής μετά), τα χρέη της ENIC και το κάθε βάσανο της φουκαριάρας της ΑΕΚ.
Ευτυχώς πλέον έμαθα και πέντε πράγματα παραπάνω και μπορώ να κρίνω καλύτερα την όποια μ…πετάει κάποιος. Για παράδειγμα, πάνε όλοι να βγάλουν την ομάδα χρεωμένη, γιατί έχει πάρει δάνειο και χρωστάει τις δόσεις, γιατί δεν αποπληρώθηκαν οι υποχρεώσεις του 44 κλπ.
Ας τα πάρουμε ένα ένα. Η λέξη «χρέη» που χρησιμοποιούν όλοι για την ΑΕΚ σημαίνει απλά «Ξένα κεφάλαια». Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, το ιδανικό για μια εταιρεία ΔΕΝ είναι να χρηματοδοτείται αποκλειστικά με δικά της κεφάλαια, αλλά να χρησιμοποιεί ένα μίγμα ιδίων και ξένων κεφαλαίων για να μειώσει το λεγόμενο κόστος του κεφαλαίου. Με λίγα λόγια απλοϊκά, αν έχεις 100 σαν εταιρεία δεν τα κρατάς όλα. Τα 20 πχ τα κρατάς μήπως παρουσιαστεί κάποια επενδυτική ευκαιρία( ή τα βάζεις σε ομόλογα κλπ) και δανείζεσαι 20 με το χαμηλότερο επιτόκιο που θα βρεις. Επομένως, οι υποχρεώσεις της ομάδας ΔΕΝ είναι «χρέη» με την έννοια που δίνουν οι πολλοί, δεν είναι απαραίτητο να φορτωθούν στην καμπούρα της ομάδας(αν και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να συμβεί αυτό αν είναι αφερέγγυοι οι επενδυτές).
Δεύτερον, οι υποχρεώσεις της ομάδας, τα πραγματικά χρέη, που αποπληρώνονται από το άρθρο 44 είναι ρυθμισμένα για άλλα 6 χρόνια(αν δεν κάνω λάθος). Κανείς δεν είναι τόσο χαζός ώστε να αποπληρώσει με τη μία κάτι που μπορεί να αποπληρώσει σε 10 χρόνια(κι απ’ ότι υποψιάζομαι χωρίς τόκο).
Η μόνη πηγή «χρεών» για την ομάδα είναι η μείωση των εσόδων(κάπου εδώ κολλάνε τα 30000 διαρκείας που έλεγε ο καημένος ο Ντέμης και τον λέγανε μεγαλομανή). Όταν μια εταιρεία δε βγάζει τα έξοδά της, «τσοντάρουν» τα αφεντικά μέσω της αύξησης κεφαλαίου για να «μπαλώσουν» τα κενά. Με λίγα λόγια, όλοι σχεδόν οι ιδιοκτήτες ελληνικών ομάδων είτε είναι μαλάκες, που χώνουν τα λεφτά τους χωρίς αντίκρισμα είτε τα βγάζουν από αλλού(το πώς ας το σκεφτεί ο καθένας). Ένας επενδυτής όμως που δεν τα βγάζει από αλλού, που δεν κερδίζει δημοσιότητα και δόξα, που έχει εκπληρώσει το στόχο του (την εξυγίανση της εταιρείας) γιατί να κάτσει να πληρώνει και να πληρώνει? Εκεί ας ψάξει κάποιος την αιτία που πουλάνε οι μέτοχοι, όχι να λέμε στον αέρα «πουλάνε χρέη». Κέρδος δεν πρόκειται να έχουν, η ασπίδα (Ντέμης) έσπασε από τα χτυπήματα, οπότε δε θα κάτσουν να ακούν και τα σάλια μας αντί για «ευχαριστώ»…
Και θα ρωτήσει κάποιος «τι πουλάνε?»…Η απάντηση είναι απλή. Ένα υλικό που με λίγες προσθήκες είναι αρκετά καλό για το ελληνικό πρωτάθλημα. Έναν από τους καλύτερους προπονητές. Μια βάση χιλιάδων για διαρκείας. Ένα εγγυημένο τηλεοπτικό συμβόλαιο μεγαλύτερο του προηγούμενου (κοντά στα 4-4,5 εκ.). Γενικά ένα «μαγαζί γωνία», που αν και θα μπορούσαν να το έχουν πολύ πιο καλοδιατηρημένο, τουλάχιστον το έχουν πολύ πιο καθαρό απ’ ότι το βρήκαν 5 χρόνια πριν.

Ο φίλος ο Α.