Η εποχή είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη. Μαζί με την παγκόσμια οικονομική κρίση και το χρηματιστήριο που φτάνει σε ιστορικά χαμηλά βλέπουμε και τις επιδόσεις της ΑΕΚ να φτάνουν σε χαμηλά τουλάχιστον 20ετίας, αφού αντίστοιχο άσχημο ξεκίνημα έχει να γίνει από την πέτρινη δεκαετία του ’80!
Στους τελευταίους αγώνες είδαμε τα 2 καλύτερα ημίχρονα της χρονιάς (το δεύτερο με τη Λάρισα και το πρώτο με το Θρασύβουλο) και παράλληλα τα 2 χειρότερα αντίστοιχα που στέρησαν άλλους 4 βαθμούς στην πορεία του πρωταθλήματος.
Μέχρι τον προηγούμενο αγώνα είχα την εντύπωση πως ο Μπασινάς ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα στη λειτουργία της ομάδας. Ειδικά με τη Λάρισα όσο έπαιξε αναχαίτισε όλες τις επιθέσεις μας(!) και ήταν μια μόνιμη τρύπα αμυντικά, αφού δεν έδινε την εντύπωση πως θέλει να ακολουθεί τον παίχτη που έπαιζε στο χώρο του. Την Κυριακή όμως είδαμε μια ομάδα επί ’45 λεπτά να μην μπορεί να κάνει 2 πάσες συνεχόμενες και να κάνει παιδαριώδη λάθη επιτρέποντας την πιο αδύναμη ομάδα να γυρίσει ένα ματς που κανείς δεν περίμενε! Καταλαβαίνω όλες τις ευθύνες των παικτών, που χάθηκαν απέναντι σε μέτριους αντιπάλους. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το κοουτσάρισμα του Δώνη, που έδειξε πως δεν έχει το καθαρό μυαλό να διαχειριστεί μια αγωνιστική κρίση.
Πρώτο σημείο που διαφωνώ είναι οι 2 αλλαγές. Ο Τζιμπούρ μπορεί να είναι ανέτοιμος, όμως μέχρι το σημείο της αλλαγής κρατούσε πίσω το Θρασύβουλο, όντας παίκτης που έχει όγκο και κρατάει μπάλα δίνοντας ανάσα στα χαφ. Αντίθετα ο Λαγός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την πλαγιοκόπηση αλλά και την έλλειψη δυναμισμού, κάτι που χρειάστηκε στην πορεία. Μάλιστα ακόμα και στο 2-3 ο Δώνης αρνείται να δώσει δύναμη σε μια ομάδα που δεν κάνει καν φάουλ. Τι πιο απλό από το να βάλεις τον Πλιάτσικα στη θέση είτε του Καφέ είτε του Ζορμπά, ώστε να κάνει φάουλ και να κόψει το ρυθμό του αντίπαλου αφυπνίζοντας και τους συμπαίκτες του. Χωρίς παίκτες με τσαμπουκά ομάδα δε γίνεται. Όσο κι αν στη Λάρισα τον θαυμάσαμε για το επιθετικό ποδόσφαιρο και τον «αφελή» τρόπο παιχνιδιού τύπου «επίθεση για να βάλουμε περισσότερα» πρέπει να γίνει αντιληπτό πως στις μεγάλες ομάδες παίζει ρόλο ΚΑΙ το αποτέλεσμα.
Δεύτερο σημείο είναι η συνεχής αλλαγή θέσης στον Σκόκο, έναν παίκτη που θα μπορούσε να δώσει ακόμη περισσότερα έχοντας ένα σταθερό ρόλο στην ομάδα. Μετρήστε τι έγινε την Κυριακή. 1. Έπαιξε 50 λεπτά αριστερό χαφ. 2. Πέρασε δεύτερος επιθετικός μετά την είσοδο του Λαγού. 3.Πέρασε δεξιά μετά την είσοδο του Εντίνιο. Και πάει λέγοντας αφού από το 3-3 και μετά χτυπούσα το κεφάλι μου στο μπαρ και είχα θολώσει τόσο που δεν πρόσεξα αν ξανάλλαξε θέση.
Μπορεί κάποιος να συνεχίσει να αποδίδει ευθύνες μέχρι να συμπληρώσει εγκυκλοπαίδεια. Ο κόσμος έβριζε από το 2-3 και δε στήριξε. Ο Σάχα έκανε λάθος στο 2ο και ο Αλεξόπουλος στο 1ο γκολ. Η ομάδα δεν έκανε ούτε ένα σκληρό φάουλ να κόψει την παγωμάρα. Ο Ντέμης δεν πέρασε νοοτροπία νικητή στους παίκτες. Η ομάδα δεν έχει προσωπικότητα.
Αντί να κατηγορούμε συνεχώς πρέπει να καταλάβουμε πως αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος. Άρα πρέπει να αφαιρεθεί πίεση από τον Δώνη και τους παίκτες και να τους αφήσουμε ως το τέλος να αντιστρέψουν την αρνητική εικόνα και να κερδίσουμε ένα κορμό για την επόμενη χρονιά, στην οποία με κάποιες προσθήκες ίσως δούμε μια ομάδα αντάξια των προσδοκιών μας. Εξάλλου όπως έλεγε κι ο Dylan “When you’ ve got nothing you got nothing to lose”…
Ο φίλος ο Α.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment