ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2008

Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι μιλάνε για το καλύτερο υλικό των τελευταίων ετών, άλλοι για ένα ελλιπέστατο ρόστερ, άλλοι για ομάδα που έχει καλές μονάδες αλλά έχει κενά σε συγκεκριμένες θέσεις και πάει λέγοντας. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως μέχρι στιγμής η ΑΕΚ έχει παρουσιάσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, άλλα εκ των οποίων έχουν σχέση με τους παίκτες άλλα όχι.
Το πρώτο που έχω παρατηρήσει είναι πως η άμυνα της ομάδας δεν μπορεί να κατεβάσει την μπάλα σωστά. Ενώ ο τερματοφύλακας έχει πολύ καλό γέμισμα, οι κεντρικοί αμυντικοί δεν πλησιάζουν καν σε πάσα το Δέλλα, που πέρσι ήξερε να ανεβάζει την ομάδα και να αλλάζει την μπάλα με μεγάλη ηρεμία. Το πρώτο που έχουν στο νου είναι να γεμίσουν την μπάλα ή να την απομακρύνουν πλάγια, κάτι που στερεί ανάσες στην υπόλοιπη ομάδα(καθώς ανανεώνεται η πίεση του αντιπάλου) και διαλύει την όποια προσπάθεια δημιουργίας παιχνιδιού, αφού η μπάλα δε φτάνει με καλές προοπτικές στους χαφ.
Δεύτερον, η άμυνα(και τα αμυντικά χαφ) έχει πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης, κάτι που εν πολλοίς οφείλεται στη έλλειψη ομοιογένειας. Χαρακτηριστικά θα μπορούσε να θυμηθεί κανείς τα γκολ που δεχτήκαμε. Με τον Παοκ δε βγαίνει ο Χουανφραν και καλύπτει τον Μουσλίμοβιτς ο οποίος θα έβγαινε οφσάιντ. Με τον Ολυμπιακό στο πρώτο γκολ τα στόπερ κολλάνε και μένει ο Κοβάσεβιτς μόνος του. Αν λάβουμε υπόψη και τις φάσεις-γκολ που οι ακραίοι είναι εκτός θέσης, θα δει κανείς πως κάτι σοβαρό συμβαίνει εκεί πίσω, κάποιος πρέπει να αρχίσει να βάζει τις φωνές και να αφυπνίζει τους υπόλοιπους.
Τρίτο χαρακτηριστικό, η έλλειψη στηρίγματος στο κέντρο και ως αποτέλεσμα το εύκολο λάθος. Αν θυμηθεί κανείς πέρσι, ο Ζήκος σε κάθε φάση στο κέντρο αλλά και όταν οι ακραίοι είχαν την μπάλα, ήταν σε διαγώνια θέση περιμένοντας την μπάλα και έχοντας στο νου να αλλάξει κατεύθυνση βοηθώντας στη γρήγορη ανάπτυξη. Φέτος αυτό λείπει και είναι πασιφανές πως είναι βασικό πρόβλημα στην ανάπτυξη της ΑΕΚ. Με δύο αμυντικά χαφ είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν γρήγορες πάσες στο κέντρο, όση πίεση κι αν δέχονται. Βέβαια, ίσως σε αυτό φταίει το ότι οι 2 ή 3 της επίθεσης μοιάζουν αποκομμένοι από τους υπόλοιπους. Κάποια στιγμή θα πρέπει οι γραμμές να έρθουν πιο κοντά λοιπόν, ώστε να αλλάζει πιο εύκολα η μπάλα και να βγαίνει η ομάδα μπροστά με μεγαλύτερες αξιώσεις.
Τέταρτον, κανείς από τους επιθετικούς δεν παίζει σωστά με την πλάτη στο τέρμα, να πατήσει την μπάλα πίσω κι αυτή να φύγει πλάγια ή στον κενό χώρο. Αυτό ήταν η αγαπημένη κίνηση του Λύμπε, ζητούσε μπάλα, την άλλαζε με τον μέσο κι ο τελευταίος έπαιζε στον Μπλάνκο, τον Καμπάνταη, τον Σέζαρ κλπ, όποιον είχε κενό χώρο. Στους τρείς διάολε, ένας θα έπρεπε να παίζει έτσι, γιατί και έξτρα επιλογή δίνει στους χαφ και τα αντίπαλα στόπερ τραβάει πιο έξω ανοίγοντας χώρους και τα αντίπαλα μπακ ανεβάζει και και και και…
Πέμπτον, οι συνεχείς πειραματισμοί του Δώνη είναι σοβαρό πρόβλημα που εκθέτει κάποιες στιγμές την ομάδα. Άλλοτε βιάζεται να κάνει αλλαγή, άλλοτε καθυστερεί, ίσως να τον προδίδουν τα αποτελέσματα, οπότε δεν θα κρίνω αυτό. Αλλά κάποια πράγματα βγάζουν μάτι. Για παράδειγμα ο Μπασινάς. Εκτός του ότι δεν είναι και ο πιο γρήγορος πάικτης, παρουσιάζει και μεγάλη καθυστέρηση στις πάσες του. Δε θα ήταν πιο φρόνιμο να βγαίνει σε κάποια στιγμή να παίζει κάποιος με πιο καθαρό μυαλό? Σε μια ομάδα χωρίς ίχνος ομοιογένειας προσπαθεί να πειραματιστεί μέσα στον αγώνα και χάνονται αυγά, πασχάλια ματς. Τακτικά η ομάδα είναι χάλια κι αντί να βοηθιέται από τον πάγκο, μπερδεύεται ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, με τον Οσφπ ο αντίπαλος βάζει Τζόλε, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει κούρσα πλέον και κλείνει συνεχώς προς τα μέσα. Στο πρώτο γκολ ο Γεωργέας κρατάει τη θέση του, δεν μαρκάρει κανένας χαφ και κάνει την μπαλιά. Στο δεύτερο ο Γεωργέας κλείνει πάνω του κι έτσι βρίσκει χώρο ο Ντομί να κατέβει ολομόναχος και να σεντράρει. Και ρωτάω εγώ(με το φτωχό μου μυαλό που λέει κι ο Πανούτσος) ένας δεξιός μέσος(ακραίος ή ενδιάμεσος) δε θα βοηθούσε αν έμπαινε πριν τα γκολ? Για να μιλάμε με ονόματα, η ο Μπασινάς έπρεπε να πλαγιάσει λίγο ή να γυρίσει κάποιος εκ των 3 ή να μπει νωρίτερα ο Καφές (με τον κίνδυνο να πάθουμε το ίδιο από τα αριστερά αφού θα έβγαινε ο Λαγός που κάλυπτε τον Τοροσίδη). Οπότε καλό είναι να δουλέψει η ομάδα σοβαρά στην τακτική τώρα που έχει διακοπή το πρωτάθλημα, κι όχι με νούμερα τύπου 4-3-3, 3-5-2, 4-4-2. Καιρός να καταλάβουν κάποιοι πως τα συστήματα είναι λιγότερο σημαντικά όταν οι οδηγίες στους παίκτες είναι σαφείς και οι παίκτες μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο.
Αν δει κάποιος τα παραπάνω μπορεί να δει πόσο επηρέασε την ΑΕΚ η φυγή Δέλλα, Λύμπε και Ζήκου, όχι μόνο σαν προσωπικότητες αλλά και αγωνιστικά. Τα κενά δυστυχώς δεν καλύφθηκαν παρά την έλευση τόσων πολλών παιχτών. Απλά είναι τα πράγματα, το ποδόσφαιρο δεν είναι και πυρηνική φυσική. Ασχολούμαστε με τους αριθμούς κι αφήνουμε την ουσία στην άκρη.Αποτέλεσμα? Μέσα Οκτωβρίου και ακόμα ψαχνόμαστε…

Ο φίλος ο Α.