ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Κάπως έτσι αντέχονται οι συνεχείς βιασμοί...Κρίμα, το παραμύθι του Ντέμη μας κρατούσε λίγο ζωντανούς. Τώρα απαιτείται νεκρανάσταση. Άναψα τσιγάρο λέει ο γραμματέας. Εδώ θα το αρχίσω εγώ σιγά σιγά, να μην καπνίσει αυτός…Τι να μιλήσεις για προγραμματισμό, για μεταγραφές που δεν έγιναν, για τη φυγή του Ριβάλντο (επιτέλους), να ψάξεις ποιος φταίει και ποιος είναι το θύμα…Το θέμα είναι ότι Η ΑΕΚ ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΥΝΕΙ. Τελεία και παύλα. Φταίει ο εγωισμός του Ντέμη, φταίνε οι μέτοχοι που δε βάζουν λεφτά, ο Μελισσανίδης που δηλητηρίασε το καλοκαίρι αυτής της ομάδας, πραγματικά δεν έχω όρεξη να το ψάξω. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ακολουθήσεις τη συμβουλή του Αγγελάκα, να ψάξεις τη λύτρωση από τους Κατσιμιχαίους

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

Θα πεις σαν τον Άσιμο «Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά σας» μήπως και παρηγορηθείς ιδεολογικά, αλλά τελικά το μόνο βέβαιο είναι πως η ιστορία του Ντέμη κατέληξε ένα «Παραμύθι με λυπημένο τέλος»…

Ο φίλος ο Α.