ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ

…Όπως και πέρσι. Δεν καταλαβαίνω πια πόσα παιχνίδια παίζονται πίσω από το στήσιμο μιας ομάδας και είναι τόσο δύσκολο να δημιουργηθεί μια ομάδα με αρχή μέση και τέλος. Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις η φαγούρα για τον Τζιμπούρ και γενικά για τους επιθετικούς της ομάδας. Ας δούμε τα χαρακτηριστικά των επιθετικών της ΑΕΚ ξεχωριστά.

Ο Μπλάνκο είναι ένας παίχτης χαμηλής τεχνικής κατάρτισης. Δεν έχει καλό κοντρόλ, δεν έχει καλή πάσα, βγαίνει συχνά offside και φυσικά το σώμα του δεν τον βοηθάει να μάχεται στον αέρα για να κερδίζει κεφαλιές. Από την άλλη, βρίσκεται πάντα μέσα στις φάσεις, έχει φονικό ένστικτο και πιέζει αρκετά τους αντίπαλους αμυντικούς όταν κατεβάζουν μπάλα. Με αυτά τα χαρακτηριστικά:

α) είναι φανερό ότι δεν μπορεί να παίξει στην κορυφή μόνος του, άρα χρειάζεται παρτενέρ

β) ο παρτενέρ αυτός πρέπει να είναι παίχτης περιοχής κι όχι περιφερειακός, έτσι ώστε να παίρνει τις μπάλες εκείνος και ο Μπλάνκο να έχει περισσότερους χώρους

γ) ευνοείται όταν η ομάδα παίζει ποδόσφαιρο κατοχής (ειδικά από τα άκρα) ώστε να μη βγαίνει offside κι επιπλέον να μη χρειάζεται να παλεύει με τα θηρία χάνοντας τις μονομαχίες και αντίστοιχα ζημιώνεται όταν η ομάδα γεμίζει σε αυτόν ή παίζει στην αντεπίθεση, καθώς ούτε ταχύτητα έχει, ούτε ντρίμπλα για να τρέξει την μπάλα.

Ο Τζιμπούρ πάλι είναι πολύ πιο δυνατός. Έχει κι αυτός πολύ κακό τελείωμα, αρκετά καλή τεχνική και κεφαλιά και γενικά μοιάζει πιο πλήρης επιθετικός. Κι αυτός όμως έχει σημαντικά ελαττώματα. Πρώτο και φανερότερο ο χαρακτήρας του. Πολύ περίεργο παιδί, δεν έχει συμπάθειες ανάμεσα στους συμπαίκτες του. Δεύτερον, παίζει πολλές φορές με το κεφάλι χαμηλά, παίρνοντας δύσκολες προσπάθειες πάνω του χωρίς να είναι ομαδικός. Με τον τρόπο αυτό σπαταλά φάσεις και ενέργεια κι έτσι καταντάει μη ουσιαστικός πολλές φορές. Φυσικά η τάση του να παίζει μόνος ίσως οφείλεται στις κακές σχέσεις με τους άλλους επιθετικούς.

α) η συνήθειά του όταν παίρνει μπάλα να μην την πατάει ποτέ δεν του επιτρέπει να παίξει μόνος στην κορυφή, ειδικά όταν οι συμπαίκτες του είναι πολύ μακριά του. Άρα θέλει παρτενέρ

β) επειδή έχει καλή «μπούκα» είναι προτιμότερο ο παρτενέρ αυτός να είναι παίχτης περιοχής, αλλιώς θα πρέπει να είναι αρκετά γρήγορος ώστε να αξιοποιείται το ξεπέταγμα και των δύο μέσα στην περιοχή

Ο Σκόκο πάλι είναι ένα φαινόμενο καθώς σε παραπάνω από ένα χρόνο δεν καταλαβαίνει κανείς που ακριβώς είναι η θέση του. Αφού το θέλει, ας τον λογαριάσουμε για επιθετικό. Είναι πολύ κοντός, έχει έκρηξη και απίστευτη ντρίμπλα στον κλειστό χώρο, στον ανοιχτό όμως δεν τον ευνοεί η σωματοδομή του σε κούρσες μεγάλης απόστασης. Το σουτ του είναι φαρμακερό από μέση απόσταση, όμως χωρίς την μπάλα χάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

α) για να παίξει μπροστά πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κάποιος δυνατός παίχτης μαζί, δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει μόνος στην κορυφή

β) ούτε αυτόν τον ευνοούν τα γεμίσματα, αν η ομάδα πατάει μπάλα μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα

Ο Παυλής μοιάζει στη σωματοδομή πολύ με το Σκόκο. Έχει καλό τελείωμα, είναι πολύ γρήγορος, αλλά το νεαρό της ηλικίας και οι λίγες συμμετοχές που έχει του στερούν πολλές φορές το καθαρό μυαλό σε πάσες, σουτ κλπ

α) χρειάζεται κι άλλο παίχτη μπροστά και αυτός

β) ίσως είναι ο μόνος από τους επιθετικούς που μπορεί να παίξει αντεπίθεση.

Πάμε τώρα στο σχεδιασμό της ομάδας. Πώς στην ευχή στήνουν οι προπονητές την ομάδα σε 4-3-3, ενώ κανείς από τους επιθετικούς της ομάδας δεν έχει τις δυνατότητες να παίξει στην κορυφή των τριών επιθετικών? Έχεις κύριε στην ομάδα τον Μπλάνκο? Θέλεις να τον αξιοποιήσεις και να τον έχεις αναντικατάστατο? Διώξε τον Τζιμπούρ, και στήσε μια επιθετικογενή ομάδα που θα αξιοποιήσει το χάρισμά του. Δεν μπορείς να τον αξιοποιήσεις γιατί δεν έχεις λεφτά? Εξήγησε το στον κόσμο, στήσε την ομάδα γύρω από Σκόκο, Τζιμπούρ και με τα λεφτά της πώλησης φτιάξε τις άλλες γραμμές. Είναι σκοτωμένοι? Κλείστε τους σ ένα δωμάτιο να τα βρουν, μαζί με τους ατζέντηδές τους κι αν δεν μπορούν, βρες μια λύση.

Το να τους κρατήσεις όμως όλους και να χαραμίζεις το ταλέντο ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ, κλείνοντας παράλληλα και το δρόμο στον Παυλή είναι σκεπτικό ανθρώπου χωρίς καθαρή σκέψη γύρω από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας.

Κι αν το σκεφτείς, πώς να βρεις αξιόλογο αντικαταστάτη βασικού παίχτη με λίγα λεφτά όταν το scouting της ομάδας περιορίζεται στο πελατολόγιο του Γιάννη Καινούριου?

Υ.Γ. Την ώρα που γράφω αυτό το κειμενάκι διαβάζω για τη μεταγραφή του Κυργιάκου στη Λίβερπουλ και αναγκαστικά μου βγαίνει σχόλιο. Είναι φανερό από πέρσι πως οι δυο μας αμυντικοί δεν μπορούν να παίξουν μαζί. Έχουν ίδιες αδυναμίες και ίδια δυνατά στοιχεία. Ίσως να ήταν επιβεβλημένη κίνηση η αλλαγή του ενός από τους δυο. Εκτός όμως από το ότι όλοι προτιμούσαν αν φύγει κάποιος να είναι ο Μαϊστόροβιτς, η χρονική στιγμή που φεύγει ο παίχτης μοιάζει καταστροφική. Ακριβώς πριν από τους αγώνες με την Βασλούι και τον Ολυμπιακό, ο προπονητής δεν προλαβαίνει να αναπληρώσει κάπως το κενό πίσω, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε με δύο στόπερ κι από πίσω το Μανωλά. Σκέφτεται άραγε κανείς πως αν μείνουμε έξω από το Europa League η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη από το όφελος των 3 εκ.?

Ο φίλος ο Α.