Μπορεί λόγω εξεταστικής, δουλειάς και διαφόρων άλλων υποχρεώσεων να μην έχουμε τη δυνατότητα να ασχολούμαστε συχνά με τη σελίδα αυτή, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν ασχολούμαστε καθημερινά με τα νέα της ΑΕΚ. Αυτό άλλωστε συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια.. Όπως τα καλοκαίρια , πιτσιρικάδες στο χωριό περιμέναμε να φέρει εφημερίδα κάποιος το μεσημέρι και να δούμε τι γίνεται στην προετοιμασία, ποιον παιχταρά φέρνει ο εκάστοτε πρόεδρος, αν θα βγουν οι μεταγραφές, έτσι και τώρα κοιτάμε τα ρεπορτάζ να μάθουμε τι συμβαίνει στην κοινωνία της ομάδας.
Όταν χτυπάει το κινητό και βλέπω το όνομα του Γραμματέα-ιδίως στο ημίχρονο και στο τέλος των αγώνων που δεν βλέπουμε μαζί- ξυπνάει μέσα κάτι, που λέει ότι αυτή η ομάδα είναι κάτι παραπάνω από σύλλογος. Κάτι που μας σπρώχνει να τρέχουμε κάθε φορά να δούμε αν θα πάρει εισιτήρια η ομάδα εκτός έδρας, να πάρουμε το τρένο να κατέβουμε στην Αθήνα μόνο για ένα ματς, χωρίς συνδέσμους και μεσολαβητές, απλά με μια απόφαση της στιγμής, να μαζευτούμε να δούμε ποιο καφέ θα δείξει ΑΕΚ (και όχι Ηρακλής-Ατρόμητος).
Ναι, για τους έξω είμαστε ρομαντικοί, για άλλους μ….ες, για εμάς όμως είναι κάτι σημαντικό να παρακολουθούμε την πορεία της ομάδας στο χρόνο. Και να βάζουμε πάνω από όλα την ομάδα και πως αυτή θα γίνεται ακόμα πιο μεγάλη, ακόμα πιο δυνατή κρατώντας φυσικά τα χαρακτηριστικά της, που μας κάνανε όλους να τη λατρέψουμε.
Όλο αυτό ήταν μια εισαγωγή-λίγο μεγάλη βέβαια και αντιδημοσιογραφική αλλά σάμπως και το διαβάζει κανείς- για να αναφερθώ στο θέμα του γηπέδου. Ως γνωστόν από το 2003 που γκρεμίστηκε το «Νίκος Γκούμας», η ΑΕΚ γυρίζει από γήπεδο σε γήπεδο καταλήγοντας στο αφιλόξενο ΟΑΚΑ την τελευταία τριετία και το γήπεδο έχει γίνει σίριαλ και πεδίο αντιπαραθέσεων. Δύο τα στρατόπεδα λοιπόν: στη θέση των «εικονολατρών» ο κόσμος που πρεσβεύει το «Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια» και απέναντι αυτών οι «εικονοκλάστες», που συμμερίζονται την άποψη πως στη Φιλαδέλφεια σύγχρονο γήπεδο στα μέτρα της ομάδας δεν μπορεί να κατασκευαστεί.
Ξεκινάμε λοιπόν με τις απόψεις των πρώτων, αφού αναφέρουμε πως την άποψη αυτή διακηρύσσει η Ερασιτεχνική και ενστερνίζονται πολλοί παλιοί άσοι της ομάδας. Το παλιό σπίτι της ΑΕΚ κατασκευάστηκε πέτρα-πέτρα από τους φίλους της ομάδας σε προσφυγική γειτονιά και στεκόταν εκεί για 79 χρόνια. Όλες οι μεγάλες στιγμές της ομάδας βρίσκονται θαμμένες στο οικόπεδο που παλιότερα βρισκόταν ο Ναός. Εκεί υψώθηκαν όλα τα Πρωταθλήματα και Κύπελλα(μην ξεχνάμε πως ο τελευταίος τίτλος κατακτήθηκε το 2002….), εκεί χτυπούσε η καρδιά της Original και των απλών φιλάθλων, εκεί συνέβησαν όλα. Επομένως, εκεί πρέπει να χτιστεί το νέο γήπεδο, κάτι που υπαγορεύει ο ρομαντισμός που αποπνέει η ιστορία της ΑΕΚ. Σωστά?
Προσωπική άποψη είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μπερδεύονται οι έννοιες του «ρομαντισμού» ενός φιλάθλου και του «μελό». Όποτε συμμετέχω σε συζήτηση γύρω από το γήπεδο, έρχεται στο μυαλό μου μια δήλωση του Χάρη του Κατσιμίχα πριν την τελευταία περιοδεία: «να νικήσουμε το μελό του Έλληνα. Έχουμε μπερδέψει το συναισθηματισμό και το ευσυγκίνητο με το μελό………..». Ναι, έχουμε μια ιστορία πίσω, διόλου ευκαταφρόνητη μάλιστα. Ναι, τη σεβόμαστε και πρέπει να τη σεβόμαστε. Η μετακόμιση της ομάδας όμως δε συνεπάγεται το σβήσιμο της ιστορίας, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Ακόμα και τα επιχειρήματα περί κατάρριψης του προσφυγικού χαρακτήρα του σωματείου λάθος μοιάζουν. Γιατί χαρακτηριστικό του πρόσφυγα είναι η έλλειψη των πάτριων εδαφών. Η Φιλαδέλφεια απλά στέγασε τα όνειρά μας για 79 χρόνια, δεν είναι η πατρίδα αυτής της ομάδας.
Αν αφήσουμε στην άκρη το μελό και κρατήσουμε απλά το συναισθηματισμό μπορούμε να δούμε πως ένα γήπεδο στο χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας θα είναι μικρό, χωρίς εύκολη πρόσβαση, με το άλσος δίπλα να προσφέρεται για κυνηγητό μεταξύ των φιλάθλων, δίχως χώρο για δημιουργία ευρύχωρου parking και με άλλες ελλείψεις που θα κουράσουν αν αναφερθούν όλες. Αυτό είναι το μέλλον που θέλουμε για την ΑΕΚ? Μην ξεχνάμε πως το γήπεδο αυτό θα απευθύνεται σε γενιά ανθρώπων που ζούνε σε μια σύγχρονη κοινωνία. Κανείς δε θα πηγαίνει στο γήπεδο με τα πόδια όπως παλιά. Ο εργαζόμενος θα πάρει τα παιδιά του και θα πρέπει να υπάρχει χώρος να αφήσει το αμάξι του, εμπορικοί χώροι να τα πάει ώσπου να ’ρθει η ώρα για το ματς, εύκολη πρόσβαση για να γυρίσει άνετα σπίτι.
Επιπλέον, απαιτούνται κάποιες προδιαγραφές που πρέπει να υπάρχουν για λόγους οικονομικούς. Μεγάλη χωρητικότητα απαιτεί το ίδιο το παρελθόν της ομάδας, χώρια ο αριθμός των διαρκείας που συνεχώς αυξάνεται. Θα μπορούσε άραγε ένα γήπεδο 30000 θέσεων να χωρέσει 25000 και βάλε διαρκείας? Οικονομικά το μυστικό είναι ένα: αν δεν αναπτυχθείς, πεθαίνεις. Ας μην συρρικνώσουμε τα όνειρά μας, ας μη σκοτώσουμε την ΑΕΚ με παραλογισμούς….
Ο φίλος ο Α.
No comments:
Post a Comment