Ο Μιχάλης Παυλής εξέθεσε τον Μπάγιεβιτς

Σε μια χρονιά που ο Μπάγιεβιτς είναι πιο πάνω και από τον θεό.Σε μια χρονιά που ο Μπάγιεβιτς τα κάνει όλα σωστά.Σε μια χρονιά που δεν υπήρξε εφημερίδα,αθλητικό σάιτ,άρθρο που να κάνει κριτική στον Μπάγιεβιτς.Στη χρονιά που κανένας δημοσιογράφος δεν άφησε ποτέ υπονοούμενο ότι για κάτι μπορεί να φταίει ο Μπάγιεβιτς.Στη χρονιά που για το κακό αγωνιστικό πρόσωπο μετά τις πρώτες 5-6 μέτριες εμφανίσεις από την απόδωση του τιμονιού στον Καπετάν-Ντούσαν έφταιγε αποκλειστικά η κακή προετοιμασία από τον Δώνη.Στη σεζόν που για το κακό(τραγικό) κλίμα στα απόδυτήρια φταίνε τα κωλόπαιδα οι παίχτες και καθόλου ο προπονητής-θεός Ντούσαν.Στη σεζόν που για όλα τα κρούσματα απειθαρχίας φταίνε οι απείθαρχοι παίχτες που βρήκαν τον καλό-ανεκτικό προπονητή και κάναν τα τερτίπια τους.

Σε μια περίοδο που συμβαίνουν όλα αυτά βρέθηκε ένας παίχτης που εξέθεσε τον Μπάγιεβιτς.Αν δεν έπαιζε χθες ο Μιχάλης Παυλής θα είχε μείνει σε όλους η εντύπωση(από το ματς με τον Αστέρα) ότι ο πάιχτης δεν κάνει για την ΑΕΚ.Πραγματικά στο ματς με τον Αστέρα ο Μιχαλάκης ήταν τραγικός.Βέβαια λίγοι θα σκεφτούν ότι εκεί που έπαιξε(σχεδόν δεξί μπακ,αφού αναγκαζόταν να βοηθάει σε κάθε φάση τον Κούτρου που έπαιζε με τον Ζαϊρί)δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος.Τότε βλέπαμε σε κάθε φάση να έχει λάθος επιλογές και να απογοητεύεται σε κάθε φάση ακόμα περισσότερο.Είχε κουραστεί από το 20' αφού γυρνούσε μέχρι τη τελική γραμμή για να καλύπτει και οι γκριμάτσες του ήταν για να τον λυπάσαι.Σπάραξε η καρδιά μας για το Μιχαλάκη.Βέβαια τότε ο Μπάγιεβιτς εξέθεσε τον Παυλή καθώς όλοι λέγαν ότι ο Μιχαλάκης δεν άρπαξε την ευκαιρία και έτσι ο Ντούσαν ακύρωσε και την μουρμούρα αυτών που πιστεύαμε ότι ο Παυλής θα έπαιζε καλύτερα από τους μισθοφόρους τις επίθεσης μας(Σκόκο,Μπλάνκο,Εντίνιο,Ράφικ).

Στο χθεσινό ματς ήταν η ευκαιρία του Μιχαλάκη να εκθέσει τον Μπάγιεβιτς.Φυσικά το λογικό ήταν να μην παίξει καλά αφού είχε να πατήσει σε χορτάρι επίσημου ματς για μήνες(όπως και στο ματς με τον Αστέρα αλλά,βέβαια,δεν ήταν ελαφρυντικό για τον ξερόλα οπαδό).Και αυτό κάνει ακόμα πιο μεγάλη την αξία αυτού του παίχτη.Σε ένα ματς που έπαιξε σε 442 σαν δεύτερος επιθετικός και παρόλη την μέτρια γενική εικόνα της ομάδας κατάφερε και έβγαλε στο γήπεδο όλα τα στοιχεία για τα οποία τον θαυμάζουμε.Είδαμε για άλλη μια φορά την εξαιρετική ταχύτητα και περιστροφή του.Το τρομερό ξεπέταγμα.Την μαχητικότητα και την διαρκή κίνηση.Το καθαρό μυαλό και τις σωστές επιλογές.Την κίνηση στο χώρο και την ζυγισμένη(με το κεφάλι ψηλά)σέντρα.Για να το πω πιο απλά απέδειξε πάλι ότι είναι ένας γρήγορος πάιχτης που ξέρει μπάλα.Ένας παίχτης που 3 χρόνια τώρα δεν πήρε παρά ελάχιστες ευκαιρίες.Ο Μιχαλάκης που μπήκε με τους κύπριους και σκόραρε στο Γ με σουτάρα.Ϊσως από τοτε να έχουμε να δούμε σουτ στο Γ φέτος.Ο Μιχαλάκης που χθες ήταν από τους καλύτερους.

Ένας παίχτης που σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 20 και έχει μόλις 3-4 συμμετοχές σαν βασικός.Φαίνεται έπρεπε να βλέπουμε συνέχεια τον άμπαλο Μπλάνκο που έπαιζε μόνο για την πάρτη του και για να βγει πρώτος σκόρερ.Έπρεπε να βλέπουμε τον Τσιμπούρ και τον Σκόκο να βάζουν τον εγωισμό τους πάνω από την ΑΕΚ.Έπρεπε να βλέπουμε τον Εντίνιο να δηλώνει θαυμασμό για τον εαυτό του(!) και να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο(να ζήσει ο Κρητίκαρος που του είπε κατάμουτρα: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Να πας να τα κάνεις στη Σετουμπάλ αυτά»).Έπρεπε να τους βλέπουμε όλους αυτούς να κοροϊδεύουν στο γήπεδο λες και ήταν απλήρωτοι.Λες και είχαμε τόσο μεγάλους στόχους που δεν μπορούσαν να δοθούν ευκαιρίες στον Παυλή.

Να μου ζήσεις και συ ρε Παυλίνιο που εξέθεσες τον ατσαλάκωτο.Που αν έπαιζες στον Εργοτέλη θα σφάζονταν όλοι για σένα.Που 3 χρόνια δε βρέθηκε ένας προπονητής με αρ.. να σου δώσει 10 ματς και τώρα να πετάς.Που αν δεν πάρεις και του χρόνου ευκαιρίες θα μπορούμε να πούμε και επίσημα ότι σε καταστρέψαμε.Κρίμα γιατί είσαι και από τους λίγους πιτσιρικάδες που έιναι ΑΕΚτζήδες.



Γραμματέας


ΥΓ:Στην ομάδα μαζεύονται σιγά σιγά όλα τα λαμόγια-προδότες του παραλθόντος.Έβγε

ΧΩΡΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΔΕ ΣΤΗΝΕΤΑΙ

Σ αυτή την ομάδα παιδευόμαστε ακόμα με τα λάθη του Ντέμη, με την προδοσία του Μπάγεβιτς, την πώληση του Τίγρη στον Τροχανά και το διαχρονικό ρόλο της Ορίτζιναλ. Κάπου όμως έχουμε χάσει την ουσία τόσο, που αμφιβάλλω πως μπορεί αυτό να διορθωθεί κάποια στιγμή.

Καταρχάς, θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ σαν οπαδοί-φίλαθλοι από την ομάδα. Μια ομάδα κερδοφόρα και αυτάρκη? Μια ομάδα με τίτλους? Μια ομάδα περήφανη και με ιστορική συνέπεια? Προφανώς η απάντηση είναι πως ζητάμε όλα τα παραπάνω, όμως φερόμαστε λες και οι στόχοι αυτοί συγκρούονται μεταξύ τους…

Οικονομικά, δεν μπορεί να σημειωθεί ανάκαμψη αν δε χτιστεί γήπεδο και προπονητικό. Η περηφάνια είναι θέμα που έχει αναλυθεί. Η ιστορική συνέπεια έργο των φιλάθλων και σε κάποιες περιπτώσεις της διοίκησης.

Το αγωνιστικό κομμάτι είναι αυτό στο οποίο θα έπρεπε να έχουμε παραδειγματιστεί από τις μεγάλες ξένες ομάδες και εννοώ τις μεγάλες, αυτές που διεκδικούν και κερδίζουν τίτλους κι όχι ομάδες τύπου Άρσεναλ που απλά ψυχαγωγούν το φίλαθλο κοιτώντας να κρατήσει τον ισολογισμό σε σωστά επίπεδα πουλώντας κάθε μεγάλο παίχτη που βγάζει(πλέον, αφού στις μεγάλες της στιγμές είχε Άνταμς, Σίμαν, Κίοουν, Πάρλουρ και μετά Βιεϊρά, Ανρί, Μπέργκαμπ).

Ας ξεκινήσουμε από την πολύ μεγάλη φέτος Μπαρτσελόνα, η οποία έχει εδώ και χρόνια Ισπανούς-και μάλιστα Καταλανούς- παίχτες στη σύνθεσή της. Ο κορμός της αποτελείται από Βαλντές-Πουγιόλ-Πικέ-Τσάβι-Ινιέστα-Μέσι, όλοι παίχτες από την ακαδημία, μέλη της ομάδας εδώ και χρόνια. Γνωρίζουν τι εστί Μπάρτσα, το μεταφέρουν στους συμπαίκτες και κρατάνε τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, παρά το νεαρό της ηλικίας κάποιων από αυτούς.

Λίγο πιο πέρα στη Μαδρίτη, η ομάδα είναι κατά πολύ πεσμένη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, στο οποίο δέσποζαν οι παρουσίες του Ιέρο και του Σαντσίς. Παρόλα αυτά την όποια συνοχή υπάρχει διατηρούν ο Κασίγιας, ο Γκούτι και ο Ραούλ, οι οποίοι είναι όλοι μέλη της Ρεάλ για περισσότερα από 10 χρόνια.

Περνώντας στην Ιταλία παρατηρεί κάποιος το ίδιο φαινόμενο και καταλαβαίνει το λόγο που η Ίντερ δεν έχει γίνει πραγματικά μεγάλη ομάδα, αφού το μόνο σταθερό μέλος είναι ο Ζανέτι. Πρώτα απ’ όλα η Μίλαν, που για να μη μακρηγορούμε κρατάει όλους τους παίχτες μέχρι να σταματήσουν κι έτσι εντάσσει ομαλά στην ομάδα κάθε νέο παίχτη, έστω κι αν αυτός έρχεται κατευθείαν από τη Νότια Αμερική(Πάτο, Κακά κλπ).

Η Γιουβέντους, πίσω από το μεγάλο Ντελ Πιέρο, έχει εδώ και χρόνια τους Νέντβεντ, Τρεζεγκέ, Καμορανέζι, Μπουφόν, ενώ χωρίς τον υποβιβασμό θα είχε κρατήσει κι άλλους παίχτες για αρκετά χρόνια.

Στη Ρόμα, εκτός του καπιτάνο Τότι, υπάρχουν ο Ντε Ρόσι, ο Περότα κι άλλοι.

Τέλος, στην Αγγλία, η μεγάλη κυρίαρχος Μάντσεστερ έχει στις τάξεις της τον Γκιγκς και τον Σκόουλς σε πρώτο πλάνο «παλαιότητας» και πίσω από αυτούς τον Φέρντιναντ, τον Ο’Σει, τον Μπράουν και πάνω σε αυτούς προσθέτει κάθε χρόνο ένα κομμάτι ακόμα στον κορμό.

Η Τσέλσι έχτισε πάνω στον Τέρι και στον Λάμπαρντ, και όπως η Μάντσεστερ προσέθεσε σε αυτούς έναν κορμό εν πολλοίς ίδιο την τελευταία πενταετία.

Ακόμα και η Λίβερπουλ, χωρίς τον Τζέραρντ και τον Κάραχερ, όσο ισπανικό ταλέντο και να είχε δε θα ήταν στο ίδιο επίπεδο κι αυτό το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε.

Κι επανερχόμαστε στην ΑΕΚ. Στην ανάληψη από τον Ντέμη χάσαμε είτε από επιλογή είτε από ένδεια μια πλειάδα ηγετών που θα μετέφεραν την ομάδα ομαλά από το ένα επίπεδο στο άλλο. Η εξέλιξη αυτή έφερε στο προσκήνιο το Λύμπε και τον Κατσουράνη. Προστέθηκαν ο Ζήκος και ο Δέλλας, ενώ χάθηκε η ευκαιρία πλάι σε αυτούς να χτιστεί ένας ελληνικός-ΑΕΚτζήδικος κορμός, αποτελούμενος έστω από μέτριους ποδοσφαιριστές, ο οποίος-εφόσον έφυγαν όλοι οι ηγέτες- θα διατηρούσε την ομάδα χωρίς κλυδωνισμούς σε κάθε αλλαγή προέδρου, προπονητή και σε κάθε κρίση γενικότερα. Μια και δεν μπορούμε να αποφύγουμε γενικά τις κρίσεις κάτι δε θα ήταν αυτό?

Ο φίλος ο Α.

Να συντηρήσουμε την ελπίδα

Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα κυρίως λόγω διοικητικής ανυπαρξίας, καλείται ο μέσος ΑΕΚτζής να βρει πάλι λόγους για να ονειρευτεί για μεταγραφές, πωλήσεις, αποδεσμεύσεις. Ίσως η πιο γλυκιά περίοδος μιας ποδοσφαιρικής χρονιάς, η καλοκαιρινή. Τι ωραία που παραμυθιαζόμαστε κάθε χρόνο:” Πήραμε το Σέντερ μπάκ της εθνικής Σουηδίας, φοβερός παίχτης,800000 Ευρώ, για 4 χρόνια”,” Είδα αυτόν Μαϊστόροβιτς σε ένα φιλικό,ε που ‘σαι…πσσσς πολύ παιχτάρα ”,” Τα έμαθες; Χτυπάμε Κλέυτον ”,” Ρε συ διώξαμε το Λύμπε..φαντάσου τι θα φέρουμε στη θέση του, πάμε για πρωτάθλημα φέτος “,” Ένας δικός μου που έχει άκρες μέσα στην ΑΕΚ μου είπε ότι κάναμε πρόταση για Σάχα, μεγάλο τέρμα, είχε βγει ο καλύτερος στο Λιμπερταδόρες ”,” Ένα θα σου πω, Νάτσο Σκόκο,τον τσέκαρα και στο μάνατζερ, ντρίμπλινγ 15,αξελερέισον 16…πρέπει να είναι τρομερό εξτρέμ ”,” Κλείσαμε τον Ρίκκα, τον πιστεύει πολύ ο Δώνης, πολύ εξελίξιμος παίχτης “,” Ναι ρε σου λέω αλήθεια Ράφικ Τζιμπούρ, μέσα από τα ΄χερια του γαύρου και του βάζελου, φέτος θα έχουν 50 γκολ αυτός και ο Μπλάνκο, χτυπάμε 4 του uefa άνετα ” και πόσες ακόμες τέτοιες κουβέντες μεταξύ μας. Η καλοκαιρινή αισιοδοξία τα παρασέρνει όλα και ξεφεύγουμε και περνάμε ώρες και ώρες για το πώς θα παίξουμε και ποιος θα παίζει και άιντε να δούμε τους παίχτες σε κανένα φιλικό…

Φέτος ακόμα και αυτήν την τζάμπα τρελή χαρά, την χωρίς ιδιαίτερη κρίση υπεραισιοδοξία, το “πικ” της ελπίδας του φιλάθλου μας την έχουν ήδη στερήσει. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά σε επίπεδο διοίκησης θα περάσουμε ένα από τα χειρότερα καλοκαίρια. Ειδικά για εμάς που είμαστε άρρωστοι με το ποδόσφαιρο και τις ομάδες μας. Που ξέρουμε ότι όταν παίρνουμε εφημερίδα και βλέπουμε πιθανούς στόχους,90% μας παραμυθιάζουν, αλλά δε μας νοιάζει, θέλουμε και να παραμυθιαστούμε. Που όταν ξυπνάμε τα πρωινά, με την τσίμπλα στο μάτι και πριν καν πλυθούμε, ανοίγουμε το pc και κάποιο αθλητικό σάιτ μπας και πήραμε κανέναν παιχταρά. Αν η διοίκηση αυτή παραμείνει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτό θα σημαίνει ότι δεν βρέθηκε κάποιος να πάρει την απόφαση να πετάει 10 μύρια κάθε χρόνο για να κάνει το γούστο του και να διαφημιστεί και να μας ταΐζει και εμάς οπτιμισμό. Αν η “διοίκηση” αυτή παραμείνει θα είναι παρά τη θέλησή της καθώς έχουν κάνει σε όλους σαφές ότι μένουν μέχρι να φύγουν. Έτσι ούτε χρήμα θα σπρώξουν αλλά μπορεί και να πουλήσουν και να αποδεσμεύσουν παίκτες μπας και τελευταία στιγμή βάλουν τίποτα πίσω στην τσέπη.

Οι μαλάκες της όλης υπόθεσης, βέβαια, είμαστε εμείς. Εμείς που δεν δίνουμε από το περίσσευμα μας για να κάνουμε το γούστο μας ή μια έμμεση διαφήμιση, αλλά δίνουμε από το υστέρημα για κάτι το οποίο αγαπάμε. Μία φανέλα, ένα διαρκείας, ένα ταξίδι μακριά, για να στηρίξουμε…Εμείς που χαλιόμαστε όταν η ομάδα δεν παίζει καλά. Που μετά από κάθε κακό ματς δεν έχουμε όρεξη για τίποτα. Που η στενοχώρια φτάνει σε τρελά επίπεδα και νευριάζουμε με τρίτους που δε φταίνε και πολλές φορές ξεσπάμε. Είμαστε πολύ άρρωστοι τελικά! Ας είναι. Δεν προκαλέσαμε βία ποτέ, δεν πετάξαμε τίποτα στο γήπεδο ποτέ, δεν χτυπήσαμε κανέναν ποτέ, συμμετείχαμε στο όραμα του Ντέμη (αυτές και αν ήταν εποχές υπεραισιοδοξίας..τι ωραίες εποχές ρε γαμώτο!). Αν δεν ασχολούμασταν με τη μπάλα και την ΑΕΚ μπορεί να παίρναμε ναρκωτικά, να είχαμε τρελαθεί. Βλέπουμε τα σκατά στα οποία ζούμε σε αυτή την κωλοχώρα και λέμε “έλα ρε ΑΕΚάρα με την αξία σου, θα φτιάξουμε ομάδα που θα κερδίζει και τους διαιτητές”. Τουλάχιστον η ομάδα που υποστηρίζουμε να μη μοιάζει με το βούρκο την ελληνικής κοινωνίας. Εμείς που πολλές φορές δεν έχουμε χρόνο ούτε να φάμε αλλά την ΑΕΚάρα θα τη δούμε οπωσδήποτε.

Με αυτές τις συνήθειες και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες καλείται ο ΑΕΚτζής να βρει τρόπους για να θρέψει τα καλοκαιρινά του όνειρα. Άλλος σκέφτεται πως θα έρθει ο μέγας μεγαλομέτοχος και θα δώσει 500 εκ. για μεταγραφές (είτε λέγεται Τίγρης, είτε Σφαέλος είτε..),άλλος πιστεύει ότι η σημερινοί διοικούντες θα αλλάξουν μυαλά και θα βάλουν λεφτά στην ομάδα, άλλος πιστεύει ότι θα βγει μπροστά ο Νοτιάς, άλλος(πχ εγώ) ότι θα γυρίσει πίσω ο Ντέμης με νέους μετόχους και με τα ίδια οράματα. Να συντηρήσουμε την ελπίδα με οποιοδήποτε τρόπο.

Καλές γιορτές

Γραμματέας

Στην ΑΕΚ έχουν έτοιμο το νέο Λυμπερόπουλο

Από μυαλό έχει άπλετο.Έχει πάρα πολύ καλή πάσα.Στο ψηλό παιχνίδι είναι καλός.Δεν είναι δυνατόν να τον τζαρτζάρεις.Έχει καλό σουτ.Καλό πλασέ.Δίνει μάχες.Δεν αποφεύγει το ξύλο.Είναι πολυ αργός.Είναι ηγέτης.Παίρνει πρωτοβουλίες.Προσπαθεί να ελευθερώνει το παιχνίδι...

...και όμως δεν αναφέρομαι στο Λύμπε(άχ ρε Λύμπε).Μιλάω για τον εν δυνάμει Λύμπε.Τον Παναγιώτη Ταχτσίδη!Ίσως ο θαυμασμός μου για τον Λύμπερόπουλο να είναι τόσο μεγάλος που να υπερβάλλω προσπαθώντας να βαφτίσω τον Τάχτσι "νέο Λύμπε" αλλά τα όνειρα και οι παπαρολογίες στα μπλογκ είναι τζάμπα..

Για να μην τρελαθούμε ο Τάχτσι δεν έχει την κοφτή τρίπλα του Λύμπε,δεν έχει το παίξιμο με πλάτη στο τέρμα,ούτε την πίεση για 90 λεπτά.Από την άλλη,βέβαια,είναι ακόμη 18 χρονών και μπορεί να μάθει μια καινούργια θέση.Ας μην ξεχνάμε ότι πάρα πολύ νέοι παίχτες που σε μικρή ηλικία κάνουν θαύματα ως δεκάρια στην πορεία και καθώς ενσωματώνονται στις ομάδες τους μεταφέρονται είτε λίγο πιο πίσω(Σιόντης) είτε λίγο μπρος(Λύμπε) έιτε πιο αριστερά-δεξιά(Νίνης) και καμιά φορά ακόμα και μπακ(Γεωργάτος).Αυτό συμβαίνει και γιατί δεν υπάρχουν καθαρά δεκάρια στις πιο πολλές ομάδες και γιατί κάποιος πολύ καλός στους μικρούς δεν είναι το ίδιο καλός στους μεγάλους ώστε να αξίζει να τον απαλλάξεις από τα άλλα καθήκοντα και να τον αφήσεις ελεύθερο.Επίσης όπως ανέφερα ήδη ο Λύμπε ξεκίνησε την καριέρα του ως 10άρι(σύμφωνα με τον ΦΑ).

Αυτό που με κάνει να πιστεύω ότι ο Τάχτσι θα ανταποκριθεί στην θέση του σέντερ φορ(του Λυμπεροειδούς σέντερ φορ για την ακρίβεια) έιναι ότι έχει πολύ μυαλό,και πάιχτης με μυαλό μπορεί να ανταπεξέλθει και,με το έξυπνο παιχνίδι,να καλύψει τις φυσικές του αδυναμίες.Αν μη τι άλλο ο Τάχτσι "το έχει το γκολ".Σκοράρει συνεχώς με την εθνική νέων και θυμόμαστε όλοι το γκόλ με την "σεντερφορίσια" ενέργεια και τον μετέπειτα πανηγυρισμό με το χτύπημα στο στήθος(όλα μετράνε).

Στην ΑΕΚ έχουν έτοιμο το νέο Λύμπερόπουλο,αλλά δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.



Γραμματέας

07/04/1999-07/04/2009 ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΜΠΟΛΕΜΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

Ή αλλιώς ΑΕΚ στις δύσκολες στιγμές….

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον αγώνα ΑΕΚ-Παρτιζάν, στο εμπόλεμο τότε Βελιγράδι. Ένα ταξίδι ελπίδας για όλους τους ενσυνείδητους ανθρώπους του κόσμου αυτού.

Από τα τέλη Μαρτίου οι Αμερικανικές δυνάμεις βομβαρδίζουν την-τότε- Γιουγκοσλαβία σε έναν πόλεμο ανελέητο, όπου σκοτώνονται χιλιάδες αμάχων. Καταστρέφεται η ζωή ανθρώπων που ουδεμία σχέση είχαν με τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών εταιριών. Μέσα στο χαλασμό, όπου η ελληνική κυβέρνηση στην ουσία ένιψε τας χείρας της για την τύχη του γειτονικού λαού, δίνοντας το ελεύθερο στους GI JOE να διαλύσουν εντελώς την ήδη διαμελισμένη Γιουγκοσλαβία, ένα κονβόι από λεωφορεία ξεκίνησε από την Αθήνα με προορισμό το Βελιγράδι-κι έπειτα από αυτό την αθανασία.

Το ταξίδι αυτό δεν προσέφερε κάτι υλικό στους Γιουγκοσλάβους, παρά μόνο ένα χαμόγελο και λίγη ελπίδα, μια υπενθύμιση πως μετά την καταιγίδα θα έρθει το ουράνιο τόξο.

Η ομάδα τότε είχε πρόεδρο το Μελισσανίδη, προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν και αγωνίστηκαν οι: Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.

Το τελικό σκορ? 1-1 για όσους ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα ενός αγώνα που δεν έληξε ποτέ, αφού γύρω στο 60 μπήκαν στο γήπεδο φίλαθλοι και των δύο ομάδων διαδηλώνοντας τη θέληση τους για ειρήνη.

Καλύτερος επίλογος δε θα μπορούσε να υπάρξει από τα παρακάτω λόγια:

«Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ! Η φρίκη που συναντήσαμε από τα ουγγρικά σύνορα μέχρι το Βελιγράδι, αλλά και το πείσμα του σερβικού λαού να αντισταθεί θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μου. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού, η οποία εκφράστηκε εκείνες τις ώρες. Ήταν ένα ταξίδι συμπαράστασης προς το σερβικό λαό. Θεώρησα υποχρέωσή μου να συμμετάσχω σε αυτό όχι μόνο εκτιμώντας την αντιπολεμική και πατριωτική ενέργεια της ΑΕΚ, αλλά για να εκφράσω και τα αισθήματα του ελληνικού λαού προς τους Σέρβους για την άδικη επίθεση εναντίον τους». Τάδε έφη Μανώλης Γλέζος, ο ήρωας της αντίστασης, ο οποίος στο μέσο της κατοχής κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη υψώνοντας την ελληνική…

Γι’ αυτό λέμε πως η ΑΕΚ είναι ιδέα και οι ιδέες-όπως και οι ηρωικές πράξεις- δεν πεθαίνουν ποτέ…

Ο φίλος ο Α.