Σε παλαιότερο κείμενο, είχα γράψει την άποψή μου για τον χωρίς καλλιέργεια Έλληνα, αυτόν που δεν ξέρει να ξεχωρίσει τις επιλογές του, παρά κρατά τις προεπιλογές της οικογένειας και του περίγυρου, του Έλληνα που δέχεται τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο και δεν υποχωρεί με τίποτα σε ζητήματα που τον αφορούν προσωπικά. Διαβάζοντας γνώμες για τη δολοφονία του νεαρού στην Αθήνα, καταλήγω στα ίδια συμπεράσματα.
Γνωστό είναι το μότο «ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει». Στην περίπτωση τη δική μας, έχουμε μια δικτατορία, συν μία για καβάντζα, να χουμε να αλλάξουμε για να ζήσουμε την ψευδαίσθηση της αλλαγής. Ένας λαός που δέχεται τα πάντα, βρίζει επί τέσσερα χρόνια και την κρίσιμη στιγμή ψηφίζει και πάλι λάθος. Το περιστατικό θα ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν και οι μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών πέρσι. Γιατί?
Γιατί ο κόσμος δεν έχει το σωστό κριτήριο για να δώσει μια συνέχεια στις αναλαμπές. Γιατί δέχεται Ταλιμπάν- αναρχικούς που δεν πιάνονται ποτέ και βάζουν παιδάκια μπροστά, να καταστρέφουν πορείες αγνών διαδηλώσεων για δίκαιες διεκδικήσεις και μετά κατηγορούν τα ίδια τα κινήματα συντασσόμενοι με την κυβερνητική πλευρά. Γιατί δέχεται την ύπαρξη «στρατόκαυλων» και κομπλεξικών αστυνομικών, που κάνουν επίδειξη εξουσίας σε κάθε ευκαιρία, βγάζοντας το κόμπλεξ τους γι αυτόν που τους δούλευε στο διάλειμμα στο σχολείο και για την γκόμενα που έκατσε σε άλλον.
Όλη η ευθύνη για τέτοια γεγονότα είναι του ελληνικού κράτους. Το οποίο χρησιμοποιεί τους αναρχικούς προς όφελός του και έχει δημιουργήσει ένα στρατό που καταστέλλει κάθε αντίδραση του απλού αγανακτισμένου κόσμου. Προσωπικά κανείς δεν μπορεί να με πείσει πως οι καταστροφείς δε συνεργάζονται με το κράτος, γιατί ακόμα και τα σημερινά επεισόδια στο τέλος θα εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς, αυτούς που ο απλός λαός δε φαντάζεται. Το ελληνικό κράτος που έχει αστυνομικούς χωρίς εκπαίδευση, που κρατάει τους παλιούς αστυνομικούς που δεν έχουν περάσει ψυχολογικά τεστ, που διορίζει με μέσον και μετά στην καταστροφή σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εκεί βρίσκεται η μεγάλη ευθύνη κι όχι στον αστυνομικό ή τον αναρχικό. Αν θέλεις να λέγεσαι σωστό κράτος έχεις σωστή αστυνομία και συλλαμβάνεις τους καταστροφείς ΧΩΡΙΣ βία και δε βγάζεις το μένος απέναντι στους απλούς αντιδρώντες που διαδηλώνουν.
Φυσικά, ευθύνη μεγάλη έχει κι ο απλός κόσμος. Βλέποντας τους «υποστηρικτές» του δολοφονημένου παιδιού να κραυγάζουν «θάνατος στους μπάτσους» βγάζοντας μίσος, και τους «υποστηρικτές» του κράτους να αποκαλούν κάθε αντιδρώντα «κωλόπαιδο», αηδιάζεις και καταλαβαίνεις πως κανείς δεν έχει την κρίση να καταλάβει ΠΟΥ είναι το πρόβλημα. Εγώ βλέπω σ’ αυτές τις αντιδράσεις τον βασικό τροφοδότη της βίας στη χώρα μας: το μίσος. Το μίσος του δεξιού μπαμπά για τους κομμουνιστές περνάει στο γιο που γίνεται αστυνομικός. Το μίσος του παιδιού για τον απολυταρχικό πατέρα, καθηγητή κλπ περνάει στο μικρό παιδί που τα σπάει. Ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος, ο μορφωμένος που ΞΕΡΕΙ γιατί αντιδρά ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΙΑ. Κι αυτό λείπει από την παιδεία του Έλληνα: η γνώση και η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το μίσος και ας αντιδράσουμε σωστά απέναντι σε αυτούς που πραγματικά φταίνε. Οφείλουμε κάποια στιγμή να βγάλουμε τις παρωπίδες και να αφυπνιστούμε, γιατί δυστυχώς κοιμόμαστε βαριά…
Υ.Γ. http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
Εδώ τα σχόλια περιττεύουν….
Ο φίλος ο Α.
